... یا حبیب التوابین...

من زنده ام...

من هنوز زنده ام...

اگه شما هم تعریفتون از مرگ، نافرمانی خداست پس بدونید که من هنوز زنده ام...

اما از خدا پنهون نیست از شما چه پنهون این زنده بودن ارادی نیست...حکم حکومتی خداست که مُهر حسین بن علی علیهم السلام انتهاش نقش بسته...

حکمی که خدا با عجله نوشته و اینو میشه از دست خطش فهمید...!

راستی دست خط خدا چه شکلیه...؟

مثل دست خط پیامبر شاید...

اما...

دست خط پیامبر چه شکلیه؟!

نمی دونم...احتمالا مثل دست خط خمینی کبیر!

راستش رو بخوای دست خط امام رو هم تا حالا ندیدم

ولی احتمالا بی شباهت به دست خط سید علی نیست...

داشتم می گفتم...

معلومه که خدا با عجله حکم رو نوشته و وقتی گفته "عزیزٌ علیه ما عنتّم حریصٌ علیکم".... حکماً پیامبرش هم با دل نگرانی و اضطراب دستور رو گرفته و برای رسوندنش به حسین بن علی فاصله ای که میونشون نیست رو یه نفس دویده! 

و حسین با بسم الله...مهر رو کوبیده روی حکم یک جمله ای خدا که به آفرینش اعلام کنه:

" رضا باید زنده بماند

والسلام. "

پ.ن: ممنونم از همه ی دوستانی که در این روزها حال این حقیر رو جویا شدن و دوستانی که جویا نشدن.

ان شاءالله بعد از کنکور جبران کنیم.

رفتم توی آشپزخونه...

می بینم امیر علی سه ساله از اصفهان!‌ با یه سینی "لوبیا" نشسته و مشغول مثلا پاک کردنه!

اومدم سر به سرش بزارم...رفتم بالا سرش 

گفتم:‌امیر علی! اینا چیه؟ نخوده؟

گفت: نه!‌ کنجده!‌ برو اونور!  :|

من  :|

مامانم  :|

سینی لوبیا  :|

پ.ن: با دهه نودی جماعت دهن به دهن نشید! از من به شما نصیحت :))

پ.ن دو: شعر سرتیتر تارنمایمان نیز تغییر کرد :)

...یا حبیب من لا حبیب له...

یادِت نیست...؟

اون روزی که قرار بود انتخاب رشته کنی برای سال دوم دبیرستان؟

بچه های کلاس تون دو گروه شدن...

یه عده ریاضی رو انتخاب کردن و یه عده هم آینده رو توی تجربی می دیدن

تو اما جزو هیچ کدوم از این گروه ها نبودی...

تو همیشه راه خودت رو می رفتی!

از اون مدرسه و تموم همکلاسی هات جدا شدی و گفتی من می خوام برم رشته ی انسانی!

گفتی اما این گفتن خرج داشت...

باید می ایستادی جلوی کنایه ها و دُر افشانی های آدمایی که معتقد بودن "بی سوادا میرن رشته ی انسانی!"

باید حرفای پدر و مادرت رو که می گفتن "مگه تو چی ت از فلانی کمتره؟ ببین اون رفته ریاضی!" و همه ی نگاه های تحقیرآمیز رو می ذاشتی گوشه ی طاقچه ی دلت و تحمل می کردی!

و ایستادی

و تحمل کردی...!

دانشگاه رو هم یادِت نمیاد؟

آدمایی که هرکدوم با یه هدفی داشتن حقوق می خوندن...

یادت نیست چطور نشریه طراحی می کردی و چاپ می کردی و خودت پخش می کردی 

و بعد نشریه های ریز ریز شده رو از روی زمین جمع می کردی؟

یادت نیست وقتی ازت در مورد کارت فعال پرسیدن؟ گفتی بسیجی هستم ولی کارت ندارم

یادت نیست چطور مسخرت کردن؟

یادت نیست به گوشت رسید که دخترای دانشگاه بهت میگن جوون فرار کرده از دهه ی پنجاه؟ که لبخند زدی؟ که هیچی نگفتی؟

یادت نیست وقتی بحث ادامه دادن رشته حقوق شد یه نفر گفت الان پول توی وکالته...یکی گفت می خوام برای ارشدِ جزا بخونم...یکی گفت اتفاقا الان وکلایی که حقوق خصوصی خوندن درآمدشون بیشتره...یه نفر هم که کارش به سخره گرفتن اسلام بود قرار بود بره برای مصاحبه ی آزمون قضاوت...و تو اینو از ریش هایی که دیگه نزده بودشون هم می تونستی بفهمی!

و تو...

تو اما بدون فکر کردن به درآمد و خونه و ماشین و رفاه خودت...گفتی احساس می کنم الان جمهوری اسلامی بیش از وکیل و قاضی به یه متخصص حقوق بین الملل نیاز داره...و انتخابت رو کرده بودی!

 در مقابل تعجب بعضی هم که با دهن باز می پرسیدن پس درآمد چی؟ لبخند زدی و گفتی روزی دست خداست! :)

تو یادت نیست اما من خوب یادمه که این جا هم از همه جدا شدی و تک و تنها داری راه می افتی سمت حقوق بین الملل...

پس حالا چی شده که احساس خستگی می کنی؟ 

دو ماه دیگه تا کنکور بیشتر نمونده و تو کم اوردی؟

هه! به همین زودی؟!

یا علی بگو...!

و خدایی که به شدّت کافی ست :)

#مرد-همیشه-تنها

پ.ن یک: با خودم بودم..بلکه خودم به خودش بیاد!

پ.ن دو: عطر دعای کمیل پیچیده این جا...

"اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ

خدایا! اى سرور من چه بسیار زشتى مرا پوشاندى 

و چه بسیار صفات نیکویى که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردى...

یا ربِّ یا ربِّ یا ربِّ یا ربّ!

...یا حبیب من لا حبیب له...

آمدیم بگوییم یکی از "فانتزی" هایمان این است که....

جناب وجدان فرمودند:آخر تو را چه به فانتزی؟! 

گفتیم: مگر ما چه از بقیه کمتر داریم؟

فرمودند: اصلا با من حرف نزن! تازه فانتزی هم فرنگی است بدبخت غرب زده!

گفتیم: ای بابا...چقدر زود عصبانی می شوید! خب معادل فارسی اش را به کار می بریم تا مشکل حل شود!!!

.....

استفتائی نمودیم و نظر آیت الله گوگل این بود که معادل "فانتزی" از نظر فرهنگستان ادب فارسی می شود "نا متعارف" ! 

گفتیم ای بابا! عجب گیری کرده ایم...خب بگوییم یکی از نامتعارف هایمان این است که...ملت به ریشمان می خندند!

با جناب وجدان مشورت کردیم،فرمودند خب بخندند!‌:)

خلاصه داشتیم عرض می کردیم...یکی از فانتزی هایمان...ببخشید...یکی از نامتعارف هایمان این است که...ان شاءالله پس از ازدواج در خانه ی با صفای خودمان،خبری از تلویزیون (لعنت الله علیه) نباشد! :)

اینطور بیشتر با هم حرف می زنیم...

و حتی بیشترتر کتاب می خوانیم...

باور کنید.

به قول این غربی های از خدا بی خبر i hate Tv  :)

پ.ن: به قول یکی از دوستان صادق مان،بنده از آن دسته انسان های نچسب و مزخرفی می باشم که اگر هم تلویزیون ببینم شبکه 4 می بینم! یا پرس تی وی!‌ (البته امر مشترک در خصوص این دو شبکه ی بزرگوار این است که حرف هیچ کدام را هم نمی فهمم اما آنقدر گوش می دهم تا بالاخره یک روز بفهمم حرف حسابشان چیست) !

:)

... بسم ربِّ الشُّهداء و الصّابرین ...

به لطف خدا و دعوت شهید در ایام فاطمیه به مسجدی خوانده شدم که شهید مدافع حرمی را تربیت و تقدیم انقلاب کرده است... و بعد از مدت ها زبان لال ما را گویا کردند به شعری...آن هم ترانه ای برای شهید! ولله الحمد، الحمدلله علی ما هدانا

به شهید جواد محمدی،مدافع حریم آل الله

بزار شهرمون بی تو ویرونه باشه

آخه بی تو این شهر دیدن نداره

می خواد ابری باشه می خواد آفتابی

دیگه آسمونش پریدن نداره...

بزار شهرمون بی تو از هم بپاشه

بزار بشکنه بغض تو کوچه هاشو...

دعا کن که وا شه دل آسمونَ م

که قسمت کنه با زمین گریه هاشو...

قدم میزنم عکسای سال پیشُ

همون سالی که کوله بارت رو بستی

هنوزم همونم....هنوزم همونی

هنوزم همین جا تو هیئت نشستی...

هنوز فاطمه تو بغل راه میری

میفته به عکس شهیدا نگاتو...

تو تو فکر پرواز و ما پر شکسته...

چه میفهمه اینجا کسی حرف هاتو...؟

دروغ بزرگی شده بی تو بودن

تو هستی...به زهرا «س» قسم زنده ای تو

به گرمای بی حد سنگ مزارت

به مسجد مصلی قسم زنده ای تو

قدم میزنم عکسای سال پیشُ...

باید آخر قصه سامون بگیره

باید یک نفر بشکنه این سکوتو....

باید آخرش شهرمون جون بگیره...

هنوز زنده ان عاشقایی که با صبر

امون همه دشمنا رو بریدن

شبا،من ندیدم ولی مطمئنم

همه دور خونَه ت نگهبانی میدن!

یکی فاطمَه ت رو بغل کرده از دور

یکی رهسپاره واسه انتقامش

دل همسرت قرصه وقتی می بینه

هنوز هست تو خونه عکسِ امامش

تو این روزها گردِ غربت بشینه 

روی چادرِ مشکیِ یادگارت؟

مگه مرده باشیم ما تا حسودا

ببینن یه کم،کم شده اقتدارت!

دروغ بزرگی شده بی تو بودن

تو هستی...به زهرا «س» قسم زنده ای تو!

به گرمای بی حد سنگ مزارت

به مسجد مصلی قسم زنده ای تو

تو به ما زمین خورده ها یاد دادی 

چطور بند پوتینو محکم ببندیم

به راهی که رفتی قسم،صبح فردا

سر هرکی پایینه تو سربلندی...

.....................................................

*مسجد مصلی مسجدی ست در شهرستان درچه که شهید محمدی ها را دور خود جمع کرده و تقدیم انقلاب می کند...

پ.ن:‌یادمه پیکر شهید دست داعش مونده بود ولی اینکه اون روزها چه گذشت بر همسر و پدر و مادر و فاطمه ی پنج ساله اش را فقط خدا می داند!

نهایتاً طی عملیاتی پیکر شهید بازپس گرفته شد...

#مدیون-شماییم-تا-آخر!

هدیه به محضر شهدا و امام شهدا صلوات

...یا حبیب من لا حبیب له...

این روزا با دیدن عکس آقا روح الله ذهنم شدیدا درگیر میشه...فکر می کنم به این که اگه این مرد نبود...اگه خودش رو برای مبارزه آماده نکرده بود...اگه انقلابی به وجود نیومده بود...الان من کجا ایستاده بودم؟ الان داشتم چیکار می کردم؟

خیلی فکر کردم و آخرین نتیجه ای که گرفتم این بود که الان احتمالا دست در دست یه دختر نامحرم توی هرجایی که نمی تونم تصورش رو بکنم سرگرم عیاشی بودم...یا شایدم یه سیگار خارجی گوشه ی لبم بود و قدم زنان با هر پُک غلیظی که به سیگار می زدم گذشته ی بی حاصلم رو مرور می کردم! یا شاید هم داشتم آماده می شدم که به محل قرارم با دوستان شبیه خودم برسم و برای صدمین بار چرندیاتم رو تحویلشون بدم و مزخرفاتشون رو بشنوم...ولی نیستم! 

نه...الان هیچ کدوم از اینا نیستم...

من الان یه جوون 22 ساله ام که توی جمهوری اسلامی زندگی می کنه...

و به جای تموم اون کارها دارم گوشه ی اتاقم می خونم و می نویسم و می خونم و می نویسم و به احیای تمدن اسلامی بر مبنای عدل علوی و تقویت جبهه ی حق در مقابل باطل فکر می کنم...و هر روز و هر ساعت و هر لحظه با خودم درگیرم و در حال جنگ تا بتونم به اژدهای نفسم پیروز بشم و لبخند رضایت امام و صاحبم حضرت ولی عصر(روحی له الفداء) رو به دست بیارم...ان شاءالله!

امروز دشمن طبق معادلاتش باید روی من سرمایه گذاری کنه...باید برای مهار من وقت بذاره و به زحمت بیفته...و من توی سنگر کوچیکی از هزاران سنگر جبهه ی حق علیه باطل در حال مبارزه ام...توی یه نبرد واقعی...در کنار شما!

چقدر چشم که دوخته شده به صحنه ی مبارزه ی من...و ما! از ایران بگیر تا یمن و سوریه و آفریقا و حتی تو خاک غرب!

و باز می رسم به این سوال که " اگر آن مرد نبود...؟ "

و چقدر یه انسان می تونه قوی بشه...و اثرگذار...مثل #آقا_روح_الله

پ.ن1: رفتی سبک عِنان و ندیدی که بعدِ تو...دیشب چه قصه داشت سرِ ما و سنگ ها...

پ.ن2: پیرو پست ناطورِ دشت نگاشته شد...در مقام مقایسه ای که ازش حرف زدم.

#بابای_ماست_خمینی

#شکر_همین_یک_نعمت_را_هم_نخواهیم_توانست_به_جا_آوردن

#ولله_الحمد

#من_جمهوری_اسلامی_را_دوست_دارم

یاعلی مدد

27 بهمن 1396

اثر فاخر مرحوم محمدعلی ابرآویز:

تو پیک خلوت روحانیان و سینه سوزانی 

مسلمان مسلح با سلاح شوق و ایمانی

تو شمشیر خدا بر قلب کفار گران جانی

غریو لا تَخَف سر ده به گلبانگ مسلمانی

الله اکبر...

اصبغ ابن نباته که از یاران بزرگوارِ امام علی علیه السلام است میگوید از حضرت علی علیه السلام شنیدم که در مورد امام زمان فرمودند:
«صَاحِبُ هَذَا الأمرِ هُوَ الشَّریدُ الطَّریدُ الفَریدُ الوَحید»

 وحید یعنی تنها 

فرید هم که از فرد میاد یعنی تک...

طرید یعنی طرد شده......

طاقت دارید معنای شرید رو هم بگم؟

...

شرید یعنی آواره...

...

فقط یه چیز به ذهنم می رسه.... خاک بر سر من.

امامم آواره است و من...

فردا اگه ازم بپرسن وقتی امام و صاحب و مولات آواره بود تو چیکار می کردی...چی بگم....دارم چیکار می کنم؟ کی قراره به خودم بیام...؟

چی بگم...

چی بگم منی که دارم راحت زندگی مو می کنم...و طاقت شنیدن یه فحش تو راه امامم رو هم ندارم...

...آنقَدَر مَرد نَبودیم کِه یارش باشیم...

پ.ن: پخش کنید حدیث رو شاید یه نفر به خودش بیاد...   

وارحَمِ استِکانَتَنا بَعدَه...

...بسم رب الشهداء و الصابرین...

این چند روز درگیر کتاب "ناطورِ دشت" بودم...از جی.دی.سلینجر نویسنده ی آمریکایی.

شاید شما هیچ وقت نتونید توی جامعه ی مدنی آمریکا زندگی کنید و روزتون رو شب و شبتون رو روز کنید...احتمالا هیچ وقت هم نمی تونید زندگی کردن تو یه خانواده ی آمریکایی رو تجربه کنید...

اما می تونید...

شما می تونید بشینید توی خونتون و با ناطورِ دشت برید تو دل دبیرستان های معروف آمریکا...تو دل خانواده های آمریکایی و با نگاهشون به دنیا و مافیها آشنا بشید و ارزش ها و ضدارزش های جامعه ی آمریکا رو توی کوچه پس کوچه های نیویورک دنبال کنید بدون اینکه پاتون رو از شهرتون و حتی خونتون بیرون بزارید!

 می تونید بفهمید جوونای آمریکایی با چه رویکردی زندگی می کنن،و آیا اصلا رویکردی که ما بهش میگیم جهان بینی اون جا وجود داره یا نه...

پسرِ داستان آروم آروم در حال غرق شدنه و شما این غرق شدن و سقوط تدریجی رو به نظاره میشینید...

تحلیل من اینه که "هولدن" می تونه نماینده ی تفکر غالب توی جامعه ی مدنی آمریکا به عنوان سرآمد تمدن های ساخته شده بر ستون های لیبرالیسم باشه و ناطور دشت تصویری نسبتا عریان رو از سبک زندگی غربی به تصویر می کشه.

 حجم کتاب کمه و ارزش تجربه کردن رو داره...به خصوص وقتی بعدش به خودتون نگاه می کنید و به مقایسه ی دخترها و پسرهای قصه با خودتون می پردازید...اون وقته که متوجه می شید انقلاب اسلامی چه نعمت بزرگی به ما بخشیده...آزادی به معنای واقعی کلمه.

پ.ن: ان شاءالله اگر عمری بود در پست بعدی به این مقایسه می پردازم...

راستی... امام امت فرمودند 22 بهمن امسال به حول قوه ی الهی از آن 22 بهمن های تماشایی خواهد بود...

ان شاءالله با هر سلیقه ای #فردا_همه_می_آییم :)

بیست و یکم بهمن ماه سال یکهزار و سیصد و نود و شش هجری خورشیدی