یا رادَّ ما قد فات...
نهج البلاغه ی علی علیه السلام همیشه برام جذاب بود و همیشه هم بعد از مطالعه ی چند تا خطبه یا نامه، خوندنش رها می شد! تا این که یکی از مفسرین نهج البلاغه به کوی دانشگاه اومدن و فرمودن خوندن نهج البلاغه رو با حکمت ها شروع کنید.
دیروز حکمت ها تموم شد و حس فوق العاده ای داشت شنیدن حرف های عجیب و در عین حال ساده از زبان مردی در 1400 سال پیش! هنوز هم در برابر حکمت 474 متحیر و شرمسار باقی موندم و با سر پایین زمزمه ش می کنم که: " ما المجاهد الشهید بأعظم اجرا ممن قدر فعف " ؛ پاداش مجاهد شهید در راه خدا، برتر نیست از پاداش کسی که توانایی بر انجام گناهی را دارد و آن را انجام نمی دهد.
"صراط" علی صفایی هم تموم شد.
و حرف هاش تا همیشه در گوشم باقی خواهد موند که " ما عاشق آفریده شده ایم، نیازی نیست در خود چیزی بیافرینیم یا نیرویی بسازیم. ما اگر از تفکر و تعقل خود بهره بگیریم و میان خودمان و محبوب هایمان و میان محبوب هایمان با یکدیگر مقایسه کنیم، به راه می رسیم. گرچه هنوز هم آزادیم که ادامه بدهیم و یا همراه این بینش و یقین، از راه چشم بپوشیم و بازگردیم. این عظمت انسان است که می تواند با این همه نیرو، عصیان کند و می تواند به تسلیم برسد و این تسلیم یعنی عصیانی بزرگتر؛ عصیان بر عصیان. .... البته این حرف ها بر ما که با چیزهای دیگر مانوس بوده ایم سنگینی می کند. "
و توی دلم فریاد می کشم به خدا قسم که سنگینی می کند...
و حس می کنم لیاقت نقشی که بهم داده شده رو ندارم...
و چقدر می ترسم این روزا که مبادا نقش رو ازم بگیرن.
ما هکذا الظن بک...
توضیح عکس های Header: عکس دومی از راست یه جوون فرانسویه که نتیجه ی اعتراضش به مدرنیته رو داره روی صورتش حس می کنه و مستاصل تر از ماست شاید. شاید هم چشمش به من و شما دوخته شده.
عکس اول از چپ ماله خیلی سال پیشه... عکس معروف پدر و پسر فلسطینی که کفتارها دورشون کردن و... تو آغوش همدیگه جون می دن.
و چقدر کربلا که پیش رو...
پ.ن:
بلد نیستم...عمل کردن به فهم رو بلد نیستم...دعام کنید...دعا کنید گرچه لیاقت بارون الطاف الهی رو ندارم...گرچه فرصتارو سوزوندم اما...برسم، ان شاءالله.
مطمئنم یه روز از دل همین تاریکی ها بیرون میام...
