گاهی حاضرم نصف عمرم را بدهم یک بیت شعر از بعضی شعرهای آقایون را من بگویم...محتشم

برقعه ای

خود محمود کریمی

....

اما چرا ایییین همه زحمت و مرارت و موسیقی یاد بگیر و عرق ریزان شعر گفتن و ....خوب وقتی هستند و می گویند خوبش را هم می گویند و می سازند و می زنند و خدا زیادش کند...این چه شور و انگیزه ای است؟

به نظرم می رسد این حرکت یک سلوک ناب است 

این چرا دوستت دارم یک جواب به قیمت "شدن" است.

قبول باشه

از دور که مطلبت را خواندم چشمم افتاد به هم نشینی همسر و رحمت خدا و گفتم نکند خدای نکرده... بعد فهمیدم سوءتفاهم است، خدا را شکر! خدا سلامتی بدهد به جفتتان. (جفت=هر دو نفرتان)

با بخشی از سخنت موافقم که باید سر سلسله را گرفت و قدم قدم جلو آمد و به انتهای آن رسید امّا مشکل آنجاست که گاهی این انتهاها با هم متفاوت می شود. یکی سردار سلیمانی را به آن سلسله ربط می‌دهد، یکی صدام حسین را، یکی صادق شیرازی را، یکی حتّی ملکه ی انگلیس را!

این تفاوت ها را نمی شود نادیده گرفت. در حکمرانی به خصوص، آیا حق داریم که یک برداشت از دین را به بقیه ی برداشت ها ارجحیت بدهیم؟ نمی شود سیاسی کاری؟ یا سوءاستفاده از دین؟ اگر می گذاشتیم هرکس برداشت خودش را داشته باشد - که شاید همان پلورالیسم باشد- بهتر و عاقلانه تر نبود؟

ببخشید که صریح گفتم. اصراری بر درست بودن گفته‌هایم ندارم و تنها به قول خودت، اندکی بلند بلند فکر کردم :)

گوش کن این گوشه را از ساز من

نیست مالیخولیا آواز من

خاک سرخ و ابر سرخ و آب سرخ 

ماه در آیینه ی مرداب سرخ

چیست این آویزه ی خونین ماه

بر کجا می گرید این ابر سیاه

شیون بادیست جاری هر طرف 

ناله ی شیریست از سمت نجف

من فدای جسم صد چاکت حسین

جان من مجروح ادراکت حسین

خاک آدم تا ابد گلگون توست

از خدا تا خاک رد خون توست

تو به خاک و خون کشیدی تیغ را

با رگان خود بریدی تیغ را

لاشه ی زنجیر بر راه تو ماند

نعش خنجر در گلوگاه تو ماند

ماند جای سینه ات بر تیرها

تا ابد زخم تو بر شمشیرها

ای مچ زنجیر را وا کرده تو 

تیغ را تا حشر رسوا کرده تو

زخم تو تقویم طغیان است و بس

ماتم تو سوگ انسان است و بس

ای فرات تشنه کامان زمین

ای فلات آخر مستضعفین

ما همه پیغمبر خون تواییم

زائران زخم گلگون توئیم

یا حسین این عصر عصر عسرت است

قرن غیبت قرن غبن و غربت است

عصر نشر شمر در چاپ جدید

عصر قاب عکس در قطع یزید

عصر تصویب نیایش گرد تن

عصر لغو روح با حکم بدن

در کجای این تنستان کثیف

می توان سر کرد یک شب با لطیف

یا حسین این جا درخت و دانه نیست

یک طنین یک باد یک پروانه نیست

ما شهود نور را گم کرده ایم

ما به تاریکی تصادم کرده ایم

عصر پخش روح شیطان در شب است

عصر نفی نور و محو مذهب است

ما به دامان تو هجرت می کنیم

بار دیگر با تو بیعت می کنیم

تا تو هستی ای چراغ راه ها

چیست برق گله ی روباه ها

شاهد ما باش ای خورشید پاک

ما نمی مانیم دیگر در مغاک 

پیشنهاد می شود جلسات نقد و بررسی شعر به صورت دوهفته ای سه هفته ای... داشته باشید 

هرکسی از هرجا رسید چه خودش شعر گفت چه از جایی شعر دید و ترانه و ملودی و تصنیف و ان را واجد معیارها دانست یا ضد معیارها

آن را بیاورد وسط و با مثال حرفش را بزند

این طوری راه برای تولید محتوا باز می شود

این راهم در نظر داشته باشید که مداحی و هیات  یک رسانه ی گسترده است و رهبر حواس جامعه ی مخاطب است. نه فقط رهبر احساس ...رهبر چیزی فراتر از احساس

الان تنها چیزی که می تواند گله ی خاکستری را از رفتن با موج برهنگی نگه دارد  یک چیزی است در مایه های این رسانه ی مهم

رهبر است این شعرها و شورها دقیقا رهبر....

و ما خیلی از نواقص رسانه ی هیات داریم آسیب می بینیم.

دین هیاتی ها دینی اصولی نیست. اما به عینه دیده ام مجهز بودنش به امکانات جذب مخاطب  باعث شده طرفداران بیشتری داشته باشد

نسبت به دین اصولی و عقلانی

زیاد دیده ام که می گویند فقط ارباب حسین 

حتی خدا هم نه!

یک نکته مهم:

شعر حماسی، نیاز به یکنوع معرفت و آگاهی خاص دارد. مخصوصا اگر هدف، سوق دادن دلها به سمت باطن باشد.

.

موسیقی را برای چه می‌خواهید یاد بگیرید؟

برای مداحی یا شاعری؟

بنظر امر متناقضی هست.

+

الان این سروده مداحی که گفتید با هوشمندی آن شعر را خوانده، چه نکته مثبتی در آن شعر هست؟

در مورد موسیقی اگر تصمیمت رو برای ساز مورد نظرت گرفتی که هیچی

اگر نه قبلش برو پیش یه استادی و برای شروع یک ساز ازش مشورت بگیر...

مثلا کسانی که انگشتان بلندی دارن یه سری سازها... اونهایی که انگشت های کوتاهی دارن جوری...

بعضیا استعداد ریتمیکشون پایینه بهتره سازهایی متناسب با خودشون شرو کنن و امسائلی از این دست...

اینها میتونه کمک کنه سرعت بیشتر در مسیر یادگیری داشته باشید

برای یادگیری بهتر سلفژ اگر یه کیبورد ارزون قیمت هم داشته باشی خیلی بهت کمک میکنه

اگه وضع مالیت خوبه که خب یه پیانو بخر

وااای

سال 86 بهترین پیانو رو میتونستم با 3 الی 5 میلیون بخرم... تا دو قدمیش هم رفتم...

نشد...

الان نمیدونم 150 تومنه..200تومنه...؟

آره دیجیتالها هم خیلی خوبه...

اوه آموزش مجازی...

دوره ما از این خبرا نبود که

راستش چون سالهاست از این محیط دورم نمیدونم الان اوضاع مختلتطشون چطوره

ولی قاعده ی آموزش اینه که هر کسی جدا میره توی کلاس و 20 دقیقه تا نیم ساعت وقت آموزشش هست و بعدش هم نفر بهدی میاد

مگه اینجوری نیست؟ (یکی از اصحاب کهف از غار بیرون اومده)

یه بار یه پستی توی این وبلاگ دیدم و یه آهنگ که فکر کنم شعرش رو شما گفته بودید

خیلی چیز عجیبی بود 

طوری که زود به زود و پشت هم نمیتونم گوش بدمش

نه عزیزم

مگه میشه؟!

برو بپرس

کلاس ها تک به تک هست...

ملت وقتشون رو از سر راه نیاوردن که...

کیفیت آموزش میاد پائین اونجوری که شما میگید

سلفژ شاید توی مراحل پایانیش جمعی بشه اما اوایل که نمیشه فدات شم

برو بپرس از خود آموزشگاه

(این نفر از اصحاب غار زیر بار نمیرود)

عنوان و متن خیلی سازگار بودند

خوب بود

خاص بود

متفاوت بود 

والا چیزی که من گوش دادم آهنگ داشت روش:)) 

سلام بزرگوار

برین کلاس‌های قرائت قرآن. همه دستگاه‌ها و مقام ها آموزش داده میشه... اون مشکلات جو‌ غیر مذهبی هم نداره 

azzahraasharif@

توی اییتا

امسال سخنرانی‌ها ی هیات الزهرا شریف شنیدنییست